 |
Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου Βένια Δημητρακοπούλου «Φτεροκοπώντας. Με τα φτερά του νου και της τέχνης» 20 Ιουλίου έως τις 19 Αυγούστου Την έκθεση «Φτεροκοπώντας. Με τα φτερά του νου και της τέχνης», με έργα της γλύπτριας Βένιας Δημητρακοπούλου, υποδέχεται από τις 20 Ιουλίου έως τις 19 Αυγούστου το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου, σε επιμέλεια Ελένης Βαροπούλου. Γλυπτά της Βένιας Δημητρακοπούλου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου Μια Νίκη που κέρδισε τη μάχη με τον χρόνο, αλλά έχασε τα φτερά της. Μια Γοργώ που κράτησε στους αιώνες αδιάλυτο το μυστήριο που κρύβει το χαμόγελό της. Και ένας ολόκληρος κόσμος πλασμένος από λεπτόκοκκο μάρμαρο, που βγήκε από τα σπλάχνα της Πάρου και έγινε πρώτη ύλη για σπουδαία αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής, υποδέχεται στην έδρα του, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάρου, την έκθεση «Φτεροκοπώντας. Με τα φτερά του νου και της τέχνης», με έργα της γλύπτριας Βένιας Δημητρακοπούλου. Την έκθεση, που διοργανώνεται από τον Σύλλογο «Φίλοι της Πάρου και Αντιπάρου» και πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, επιμελείται η Ελένη Βαροπούλου. Τέσσερα γλυπτά έργα –«Αναπαυόμενη Νίκη», «Φτερούγα του Μύθου», «Αέναη Πτήση» και «Το Μήνυμα της Αυγής»– είναι οι νέες δημιουργίες της Βένιας Δημητρακοπούλου που παρουσιάζονται σε διάλογο τόσο με το εμβληματικό τρόπαιο των Παρίων, τη Νίκη, και με το αρχαϊκό γοργόνειο, όσο και με το κυκλαδίτικο τοπίο. «Δύο γραμμές ορίζουν το φυσικό τοπίο στον κυκλαδικό χώρο. Η μία είναι η ευθεία. Η άλλη, η καμπύλη. Μία ευθεία γραμμή είναι ο ορίζοντας, αυτός της θάλασσας. Καμπύλες, οι μυριάδες στρογγυλεμένες γωνίες στα βράχια, στα όρη, στα χαρακτηριστικά κτίσματα των κυκλαδίτικων νησιών. Ένα φως αμείλικτο, εκθαμβωτικό, καθαρτικό, που δημιουργεί την ανάγκη πτυχώσεων στα υφάσματα, ραβδώσεων στους κίονες και γεννά τα ασύλληπτα παιχνίδια του φωτός και της σκιάς στη γλυπτική», σημειώνει η Βένια Δημητρακοπούλου.
Τόσο στις αίθουσες του μουσείου όσο και στον αίθριο χώρο του, όπου αναπτύσσεται η έκθεση, η πολυσχιδής δημιουργός δεν παρουσιάζει μόνο τα ολοκαίνουρια έργα της σε πεντελικό μάρμαρο, αλλά και σχέδιά της με σινική μελάνη πάνω σε χειροποίητο χαρτί –«Γραμμές της σκέψης»– όπως και έξι χαρακτηριστικά της δουλειάς της κεφάλια από ηφαιστειακή πέτρα. «Στην Παροικιά, στις αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου, οι επισκέπτριες και επισκέπτες που μετακινούνται ανάμεσα σε αρχαϊκές κόρες και κούρους, που αντικρίζουν τη Νίκη –τρόπαιο το οποίο είχε στηθεί σε ανάμνηση της νίκης των Παρίων κατά των Αθηναίων– ή που περιεργάζονται την ιερατική, μυστηριακή Γοργώ με τα φτερά μαζεμένα προς τα πίσω, αλλά και την ανάγλυφη πλάκα με τη μορφή της Γοργούς, ένα γοργόνειον από τον 6ο π.Χ. αιώνα, συναντούν τα σημερινά γλυπτά της Βένιας Δημητρακοπούλου: φτερούγες σε δράση για ένα αέρινο ταξίδι προς τα άνω, αλλά και μια φτερούγα απλωμένη οριζόντια, ως αναπαυόμενη», γράφει η επιμελήτρια της έκθεσης, Ελένη Βαροπούλου. Η έκθεση που συνοδεύεται από εικονογραφημένο, δίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά) κατάλογο, θα διαρκέσει από τις 20 Ιουλίου έως τις 19 Αυγούστου. Θα λειτουργεί από Τετάρτη έως Δευτέρα από τις 8:30 έως τις 15:30.
Η κριτικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων Ελένη Βαροπούλου αναφέρει σχετικά: «Η Βένια Δημητρακοπούλου συνυφαίνει πανάρχαιες, πρωτογενείς αξίες για την ανθρώπινη ύπαρξη και την καλλιτεχνική δημιουργία με σύγχρονες προσωπικές μυθολογίες. Πεδία περιπλάνησης της είναι, από τη μία μεριά ο ιστορικός και πολιτισμικός Χρόνος, από την άλλη, ένας χρόνος πολύ προσωπικός». Η Βένια Δημητρακοπούλου είναι γλύπτρια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Αίγινα όπου διατηρεί εργαστήριο. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στη Γαλλία, στη Νέα Υόρκη και στην Ιταλία με την τριλογία εκθέσεων «Αρχέγονο Μέλλον» σε τρεις μεγάλες πόλεις. Το μεγάλης κλίμακας έργο της Προμαχώνες, μετά από πολύμηνη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, βρίσκεται τοποθετημένο στον κήπο του Έθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα από το 2016. Το 2019 το Αρχαιολογικό Μουσείο Antonino Salinas στο Παλέρμο τοποθέτησε στη μόνιμη συλλογή του το έργο της Χρυσό Δόρυ. Άλλα έργα της που βρίσκονται σε δημόσιους χώρους, είναι τα τοποειδικά έργα: «Λαλάρια» σε κεντρικό κόμβο στην Ακρόπολη Σκιάθου, «The Secret of the Sacred River» στο κτίριο Ardittos House στο Μετς, «Ανάδυσις II» στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», «Gentility» στον εξωτερικό χώρο του κτιρίου Butterfly της Noval Property στην Αθήνα, αλλά και η προτομή του Ιάκωβου Διαμαντόπουλου σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο μπροστά από το Αρχαιολογικό Μουσείο του Λαυρίου. Πολλά έργα της ανήκουν επίσης σε ιδιωτικές συλλογές διεθνώς, μεταξύ των οποίων το Maison Bernard στη Νότιο Γαλλία, το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, τα ξενοδοχεία Athens Hilton, Athens Was Hotel, Mykonos Riviera, Αnemi Folegandros και Diles & Rinies Luxury Hotel Tinos. Έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις και εργαστήρια, μεταξύ των οποίων «Η γραφή και ο λόγος ως εικόνα» στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2019), «Η Γλυπτική του Γιαννούλη Χαλεπά» (2018) και «Έρωτας – Θάνατος – Εαυτός» (2016) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Το Ιερό στην Τέχνη», στο Μουσείο Μπενάκη (2010), στο Πανεπιστήμιο Wolfson της Οξφόρδης (2015) και στο ίδρυμα Μποδοσάκη (2021) και «Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Biennale της Βενετίας (2015). Το 2017 έλαβε το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος του Αστέρα της Ιταλίας από τον πρόεδρο του Ιταλικού Κράτους Sergio Mattarella. Βιβλία της δουλειάς της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Hatje Kantz (Γερμανία), Allemandi (Ιταλία), futura και Εκδόσεις του Φοίνικα (Ελλάδα). Στην Αίγινα, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, έχει αναπτύξει εδώ και χρόνια μια δραστηριότητα που σχετίζεται με εργαστήρια γλυπτικής για παιδιά, με το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ της Αίγινας και με θεατρικές παραστάσεις.
Γεννήθηκα μία Τρίτη βράδυ στην Αθήνα του 57. Mεγάλωσα σ’ ένα ρετιρέ πίσω από τον Παναθηναϊκό και πριν τελειώσω το γυμνάσιο, έπαιζα μουσική. Ήταν πάντα αυτό που ήθελα να κάνω. Ήμουν τυχερός, οι γονείς μου ήταν ανοιχτοί, με έστειλαν, από το 75 ως το 80 στο Guildhall School Music and Drama στο Λονδίνο και στην Ecole Normale de Musique στο Παρίσι. Όταν γύρισα στην Ελλάδα, γνώρισα τον Χατζιδάκι τον Σαββόπουλο που με επηρεάζουν μέχρι και σήμερα όπως ο Τσιτσάνης ο Καλδάρας και πολλοί άλλοι που δεν γνώρισα ποτέ από κοντά. Ξεκίνησα για κάποια χρόνια σαν μουσικός και ενορχηστρωτής, από το 1986 γράφω μουσική για θέατρο, κινηματογράφο, σειρές, τραγούδια, σχεδόν για όποιον μου το ζητήσει. Από τοο 2003 ήμουν ιδρυριτικό μέλος και διευθυντής της ανεξάρτητης δισκογραφικής Cantini. Mουσικές και τραγούδια μου που “έχουν κάτι...” Οι ταινίες: ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΘΕΑΤΡΟ: NTOKΙMANTEP ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ 1992 Στη Λίμνη Με τις Παπαρούνες – Lyra ΕΊΜΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΠΚ |
