 |
Όλη η Ελλάδα Ένας Πολιτισμός 2023 Ένα Πολύτεχνο Πρωτότυπης Μουσικής & Χορού Διαμαντίνα Βραχλιώτη, σύλληψη / Δραματουργία / Σύνθεση / πιάνο Διαδικτυακό Spot & Cinematic Drone Shots © Νίκος Σπανάτης |
Ι. Περίληψη σύλληψης - δραματουργίας
1. Στο άκουσμα της εκφοράς της λέξης έχουμε την έννοια της λέξης γέννηση στην αγγλική γλώσσα [birth].
2. Η δεύτερη ισχυρή έννοια που έχει και άμεση σχέση με τη γέννηση είναι η ύπαρξη, η οποία αποδίδεται με το απαρέμφατο του ρήματος να είμαι [ΒΕ].
3. Η λέξη ΓΗ [earth] είναι αυτή που ενυπάρχει στον τίτλο και κυριαρχεί οπτικά.
4. Στη μέση ξεχωρίζει η λέξη art [τέχνη] που αποτελεί και αυτή μια γέννηση, ένα
δημιούργημα.
Ο τίτλος του έργου διαπερνάται από τέσσερις άξονες. Η Τετράδα αυτή παραπέμπει στην Τετρακτήν, την ουσία και την έννοια του αριθμού τέσσερα, πυρήνα της διδασκαλίας και ιερό σύμβολο στην Πυθαγόρεια φιλοσοφία. Επιπλέον είναι ο τέταρτοςτριγωνικός αριθμός εμφανίζοντας έτσι μια άλλη άποψη της σχέσης Τετράδας - Τετρακτύος. Εξ αυτού η Τετρακτύς αναφέρεται σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο, με τα προσηγορικά ονόματα: Κόσμος, Παν, Ουρανός, Άτλας, Κλειδούχος, Αιών, Μνήμη, Γνώμων, Ειμαρμένη, Κράτος, Φάνης, Ήλιος, Πυθμήν κ.α.
Οι τέσσερις λοιπόν πυλώνες του τίτλου είναι οι εξής:
Στο έργο θα ακουστούν αποσπάσματα από τα πρωτότυπα κείμενα της Θεογονίας του Ησίοδου, από τη Γένεση της Αγίας Γραφής, από την Αποκάλυψη του Ιωάννη καθώς και ποιητικός λόγος του William Blake. Επιπλέον γίνονται αναφορές στην Κόλαση του Dante Alighieri και στον Απολεσθέντα Παράδεισο του John Milton.
Η Τετρακτύς καθορίζει επίσης την φόρμα του έργου. Η διάταξη των μερών (δέκα συνολικά) αλλά και οι αριθμοί των οργάνων κάθε φορά, καθορίζονται από την σχέση της Τετρακτύος με την Δεκάδα× οι δέκα πρώτοι αριθμοί τοποθετημένοι σε τέσσερις σειρές (ένας στην πρώτη σειρά, δύο στην δεύτερη, τρεις στην τρίτη και τέσσερις στην τέταρτη). Οι αναλογίες αυτές με την προσθήκη της Πυθαγόρειας απόδοσης των αρμονικών (ο καθορισμός των αρμονικών διαστημάτων με αριθμητικούς λόγους) δημιουργούν την Αρμονία, που για τους Πυθαγόρειους έχει σημασία κυριολεκτικά κοσμική (εξού και η ονομασία Κόσμος).
Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, Αέρας, Γη, Νερό, Φωτιά θα ενσαρκωθούν από τους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης. Φυσικοί ήχοι θα συνοδέψουν τα ενόργανα μέρη αυτών μέσω προηχογραφημένων μερών ηλεκτροακουστικής μουσικής.
Το απόλυτο σκοτάδι κυριαρχούσε πριν την αρχή των Πάντων. Το Χάος γεννά τον Τάρταρο, την Γη, τον Έρωτα, ο οποίος είναι ένας πανίσχυρος δημιουργός. Η Γαία, η μητέρα των Πάντων, επίσης γεννά τριαδικά, τον Ουρανό, τα Βουνά, την Θάλασσα. Επιλεγμένες φράσεις από τη
Γένεση περιπλέκονται με τους στίχους της Θεογονίας και μέσα από διάφορα μέρη (δέκα συνολικά) οδηγούμαστε στην κατάρρευση της γης οι οποία όμως θα προσπαθήσει να αντισταθεί μέσω των τεσσάρων στοιχείων της, τα οποία εμφανίζονται σαν καβαλάρηδες εκδικητές.
Το φιλοσοφικό υπόβαθρο της πρότασης και η διασύνδεσή της με την αφύπνιση του κοινωνικού συνόλου για την κλιματική κρίση:
Η πρότασή μου είναι απότοκο της διερεύνησης της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Μέσω του ευρύτερου τρόπου σκέψης και ζωής των Αρχαίων Ελλήνων, αναδεικνύονται στοιχεία και αξίες των Αρχαίων Φιλοσόφων σε σχέση με τη φύση, οι οποίες αποδεικνύονται διαχρονικές.
Η Γη για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν η υπέρτατη θεά, η Υπερτάταν Γαν, η γη-χθων (η φύση με το χώμα). Σύμφωνα με τον Ησίοδο, η Γαία προϋπήρχε και μαζί με το Χάος, που συμβολίζει το χώρο του Σύμπαντος και με τη βοήθεια του Έρωτα, της κινητήριας δύναμης που ενώνει και μεταμορφώνει, δημιούργησαν όλα τα συστατικά του κόσμου. Οι μύθοι της Αρχαίας Ελλάδας φανερώνουν το μεγάλο σέβας προς τη μητέρα γη και την αμετάκλητη τιμωρία στους ασεβείς προς αυτήν. Η αδηφαγία, η πλεονεξία και η αλαζονεία που εκφράζονται με την καταστροφή της φύσης υπήρξαν αιτίες καταδίκης από τους θεούς. Όπως λόγου χάριν συμβαίνει στο μύθο της Περσεφόνης, η οποία τόλμησε και έκοψε το πιο όμορφο λουλούδι της Άνοιξης και το μύθο του Ερεσίχθων, ο οποίος λόγω της απληστίας του τιμωρήθηκε από την θεά Δήμητρα με τον οικτρό θάνατο της αυτοφαγίας.
Η εφαρμογή των αξιών που αναδεικνύονται από την ελληνική μυθολογία και φιλοσοφία για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση μοιάζει περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν κατανοήσει την αναγκαιότητα του μέτρου για τη δική τους ασφάλεια και για την διατήρηση της εναρμόνισής τους με τη φύση. Η ύβρις, όπως ήταν ασυγχώρητη από τους θεούς, έτσι και για τους Αρχαίους Έλληνες επέφερε τιμωρία για τους ασεβείς προς τη μητέρα φύση. Η αρμονία στη μυθολογία εκφράζεται με την ισορροπία στη συμβίωση του ανθρώπου με τους θεούς, στη ζωή είναι η διατήρηση της ισορροπίας του ανθρώπου με τις δυνάμεις της φύσης.
Παρόλο που οι Αρχαίοι δεν ήταν αντιμέτωποι με τα σοβαρότατα υπάρχουσα περιβαλλοντικά προβλήματα, είχαν προβλέψει την άπληστη ανθρώπινη συμπεριφορά που θα ακολουθούσε. Η ίδια αδηφαγία που οδήγησε τον Αδάμ στο δάγκωμα του απαγορευμένου καρπού, αυτή οδηγεί και τον σύγχρονο άνθρωπο να γευτεί, όλο και πιο έντονα, τις συνέπειες του χαμένου παραδείσου, την καταδίκη να ζει σε ένα κατεστραμμένο πλανήτη με ότι συνεπάγεται αυτό. Σαν ένας σύγχρονος Ερεσίχθων καταδικάστηκε από την ίδια του την απληστία στην αυτοκαταστροφή του. Η επίλυση των περιβαλλοντικών προβλημάτων είναι τελικώς ζήτημα παιδείας και αυτογνωσίας.
Η Ελλάδα της Αρχαιότητας μας κληρονομεί έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής και σκέψης ο οποίος βασίζεται στο σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος, στην αρμονία, στο μέτρο, στην ηθική και στη λογική και εν ολίγης στο απόφθεγμα του Ζήνωνα «ομολογουμένως τη φύσει ζην». Η εναρμόνιση του ανθρώπου με το σύμπαν δεν αφορά το μέλλον, αποτελεί αδήριτη ανάγκη του παρόντος. Η λειτουργία του πνεύματος διασφαλίζει την ενότητά του κόσμου, μιας και η ύλη μεταβάλλεται, και το πνεύμα κάνει τα όντα συγγενικά. Και αυτή η συμπάθεια των όντων, οδηγεί στην παγκόσμια αρμονία. Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να θυμηθεί ότι δεν έχει δικαίωμα να υποθηκεύει το μέλλον των απογόνων του και ότι μόνο από την αδιασάλευτη αρμονία με τη φύση προκύπτει η ευδαιμονία του. Οποιαδήποτε συμπεριφορά η οποία δεν διέπεται από αυτή την αρχή, θα αποδειχθεί ατελέσφορη.
